49.

ZAPĘTLONE DROGI LOKALNE**

...przyjmijmy, że sąsiedztwa, grupy domów, wspólnoty pracy i główne drogi zostały już mniej więcej określone — STREFY TRANSPORTU LOKALNEGO (11), ROZPOZNAWALNE SĄSIEDZTWO (14), RÓWNOLEGŁE DROGI (23), GRUPA DOMÓW (37), WSPÓLNOTA PRACY (41). Teraz omówimy układ dróg lokalnych.

***

Nikt nie chce, aby przelotowy ruch drogowy przebiegał tuż obok jego domu.

Ruch przelotowy jest szybki, głośny i niebezpieczny. Jednocześnie samochodów nie da się całkowicie wyeliminować z obszarów zamieszkanych przez ludzi, są one zbyt ważne. Lokalne drogi muszą zapewnić dojazd do domów, ale też zapobiec przecinaniu terenów mieszkaniowych przez ruch przelotowy.

Problem ten może zostać rozwiązany jedynie wtedy, gdy wszystkie drogi, przy których stoją domy, będą miały kształt „pętli”. Zapętlona droga to każda droga należąca do sieci drogowej, wytyczona tak, żeby żaden przejazd innymi drogami tej sieci nie mógł być skrócony przejazdem po tej „pętli”.

Same pętle muszą być tak zaprojektowane, by uniemożliwić poruszanie się po nich ciężkim pojazdom i autom z dużą prędkością. Zależy to oczywiście od całkowitej liczby domów obsługiwanych przez jedną pętlę, nawierzchni drogi, jej szerokości oraz liczby zakrętów i łuków. Nasze obserwacje wskazują, że pętla może być bezpieczna, jeśli służy nie więcej niż pięćdziesięciu samochodom. Jeśli statystycznie na jeden dom przypada półtora samochodu, to taka pętla służy 30 domom. Gdy na jeden dom przypada jeden samochód, pętla obsługuje 50 domów; gdy będzie to pół samochodu na jeden dom — 100 domów.

Poniżej zamieszczamy ilustrację, na której przedstawiono przykład całego systemu zapętlonych dróg lokalnych w Peru, zaprojektowanego dla osiedla składającego się z 1500 domów.

Zapętlone drogi lokalne w Limie

Nawet prosta sieć dróg może zostać zmieniona, tak aby powstały zapętlone drogi lokalne.

Zamykając ulice, tworzymy zapętlone drogi lokalne

Zgodnie z definicją ślepe uliczki też są pętlami. Uliczki takie są jednak bardzo niekorzystne ze społecznego punktu widzenia — wymuszają interakcję i wywołują klaustrofobię, ponieważ jest do nich tylko jeden wjazd. Kiedy ruch samochodowy tworzy ślepy zaułek, spraw, żeby ciąg pieszy był przelotowy i doprowadzał do ślepej końcówki z jednej strony, a następnie prowadził dalej.

Ścieżki dla pieszych, które są przedłużeniem ślepych uliczek

Zauważ, że wiele dróg, które wydają się zapętlone, w istocie takie nie są. Poniższa mapa z pozoru przedstawia zapętlone uliczki. Tak naprawdę zaledwie jedna lub dwie z nich to pętle w myśl podanej definicji.

To nie są zapętlone uliczki

Dlatego:

Tak zaplanuj układ dróg lokalnych, by tworzyły pętle. Pętla to dowolny odcinek drogi wytyczony tak, by uniemożliwić samochodom, których cel podróży nie znajduje się na tym odcinku, wykorzystanie go jako skrótu. Nie pozwalaj, by jakakolwiek pętla obsługiwała więcej niż 50 samochodów, a sama droga była szersza niż 5—6 metrów.

***

Niech wszystkie połączenia dróg lokalnych obejmują trzy drogi i przybierają kształt litery „T”, nigdy nie stosuj skrzyżowań czterokierunkowych — POŁĄCZENIA W KSZTAŁCIE LITERY „T” (50); tam gdzie istnieje jakakolwiek możliwość, że życie w budynkach będzie zorientowane na drogę, nadaj drodze bardzo szorstką nawierzchnię z trawy i żwiru, z kamieniami brukowymi pod koła samochodów — ZIELONE ULICE (51). Zlokalizuj parkingi na podjazdach poza ulicami — MAŁE PARKINGI (103) i POŁĄCZENIE MIĘDZY DOMEM A SAMOCHODEM (113). Z wyjątkiem miejsc, gdzie drogi są bardzo spokojne, prowadź ciągi piesze prostopadle do dróg kołowych, a nie wzdłuż nich. Niech wejścia do budynków prowadzą z tych ciągów, a nie z ulic — SIEĆ CIĄGÓW PIESZYCH A SAMOCHODY (52)...