33.

...każda społeczność ma swoiste publiczne życie nocne — MAGIA MIASTA (10), SIEDMIOTYSIĘCZNA SPOŁECZNOŚĆ (12). Jeżeli na jej terenie znajduje się promenada, to najprawdopodobniej życie nocne przynajmniej częściowo skoncentruje się wzdłuż niej — PROMENADA (31). Ten wzorzec szczegółowo opisuje tworzenie się nocnej aktywności.

  Niniejszy wzorzec składa się z siedmiu punktów.

  1. Ludzie lubią się bawić nocą. Noc poza domem ma szczególny charakter.

  2. Jeżeli nocne aktywności, takie jak kina, kawiarnie, lodziarnie, stacje benzynowe i bary, są porozrzucane po całej dzielnicy, to każde z osobna nie jest wystarczająco atrakcyjne, by przyciągnąć ludzi.

  3. Wiele osób nie wychodzi nocą z domu, ponieważ czuje, że nie ma żadnego miejsca, do którego mogłaby się udać. Ludzie często nie mają ochoty pójść do konkretnego lokalu, ale chcą po prostu wyjść gdzieś. Wieczorne centrum, szczególnie gdy jest pełne świateł, może być celem takich nocnych wypraw.

  4. Strach przed ciemnością, szczególnie w miejscach oddalonych od własnego podwórka, jest łatwy do zrozumienia i dość powszechny. W trakcie ewolucji noc zawsze była czasem, gdy panowała cisza, a człowiek przebywał w schronieniu. Nie był to czas swobodnego przemieszczania się.

  5. Obecnie strach przed ciemnością wiąże się z tym, że nocą nasila się przestępczość. Akty przemocy zdarzają się szczególnie tam, gdzie jest zbyt mało przechodniów, by odstraszyli potencjalnego przestępcę, ale wystarczająco dużo, by złodziejowi opłacało się spędzić tam chwilkę. Innymi słowy, ciemne, odosobnione nocne lokale przyciągają przestępców. W swoim artykule Shlomo Angel dowiódł, że najwyższa liczba przestępstw popełnianych na ulicach nocą zdarza się tam, gdzie nocne atrakcje są rozproszone⁷⁴. Obszary o bardzo niskiej lub bardzo wysokiej gęstości pieszych są o wiele rzadziej miejscem bezprawnych czynów.

  6. Trudno jest ocenić, ile dokładnie lokali nocnych należy zgrupować w jednym miejscu, aby stworzyć tam poczucie życia nocnego. Z obserwacji wynika, że musi być ich co najmniej sześć.

  7. Z drugiej strony ogromne centra rozrywki nocnej, łączące usługi, z których jedna osoba nie jest prawdopodobnie w stanie skorzystać w ciągu jednej nocy, stwarzają poczucie wyobcowania. Na przykład Lincoln Center for the Performing Arts (Centrum Sztuk Scenicznych Lincolna) w Nowym Jorku jest bardzo popularne wieczorem, ale w gruncie rzeczy nie ma sensu. Przecież nikt nie idzie w ciągu jednej nocy do teatru, na balet i na koncert. Taka centralizacja pozbawia miasto jako całość innych centrów życia nocnego.

  Powyższe argumenty sugerują, że najlepsze są małe rozproszone centra z wzajemnie ożywiającymi się nocnymi lokalami, z punktami usługowymi zgrupowanymi wokół wesołych placyków, ze światłami i miejscem do spacerów, gdzie ludzie mogą interesująco spędzić parę godzin. Oto kilka przykładów miejsc wzajemnie pobudzających aktywność nocną:

• kino, restauracja i bar, księgarnia otwarta do północy, sklep z papierosami;
• pralnia samoobsługowa, sklep monopolowy i kawiarnia, miejsce spotkań i piwiarnia;
• klub, kręgielnia, bar, teatr;
• dworzec, knajpa, hotele, kluby nocne, kasyna.

  Dlatego:

  Nadaj obszarom życia nocnego dokładnie taki kształt fizyczny, jak innym WĘZŁOM AKTYWNOŚCI (30), z tą różnicą, że wszystkie znajdujące się tam lokale będą otwarte w nocy. Takie lokale mogą być przewidziane we wzorcach LOKALNY RATUSZ (44), WESOŁE MIASTECZKO (58), TANIEC NA ULICY (63), KAWIARNIA ULICZNA (88), PIWIARNIA (90), GOSPODA PODRÓŻNIKA (91)...