248.

  Glina to rozłożona skała skaleniowa. Występuje w obfitości na całej powierzchni ziemi. Niektórzy mają tyle szczęścia, że znajdują ją za domem.

  Aby sprawdzić, czy to rzeczywiście glina, weź kawałek i zamocz go. Jeśli będzie na tyle plastyczny i lepki, by uformować małą kulkę, to glina. [...]

  Glinę obrabia się następująco:

  1. Najpierw usuń zanieczyszczenia, takie jak gałązki, liście, korzenie i kamienie.

  2. Następnie wysusz bryły na słońcu.

  3. Porozbijaj te bryły i zmiel najdrobniej, jak się da.

  4. Wsyp zmieloną na proszek glinę do wody, tak by nad powierzchnią wody utworzył się kopczyk.

  5. Pozwól, by mieszanka nasiąkała przez jeden dzień, potem ją zamieszaj i przetrzyj przez sito.

  6. Pozostaw masę przez kolejny dzień, a następnie usuń nadmiar wody.

  7. Umieść glinę w gipsowym pojemniku. Gips wchłania wodę, usztywniając w ten sposób mieszankę, która zmienia się w zdatną do obróbki glinę.

  8. Wyrabiaj nieco glinę, by ją sprawdzić. Jeżeli pojawią się pęknięcia, to znak, że jest zbyt krucha; wówczas trzeba dodać około 7% bentonitu. Jeżeli glina jest zbyt plastyczna, dodaj kruszywa szamotowego. [...]

  Kurczeniu się można zapobiec przez dodanie do gliny krzemienia lub szamotu. Szamot to glina, która została jednokrotnie wypalona bez szkliwa, a następnie pokruszona. Niektórzy sami przygotowują sobie szamot z pokruszonych, wypalonych kawałków ceramiki. Można je kupić praktycznie za bezcen w firmach zaopatrzeniowych, rozdrobnione w różnym stopniu. Im grubsze cząstki szamotu doda się do gliny, tym bardziej gruboziarnista będzie faktura wypalanych przedmiotów.

  Szamot sprawia, że glina staje się porowata. Stosuje się go do przedmiotów, które nie służą przechowywaniu wody. Szamot zapobiega też paczeniu się i dlatego jest bardzo przydatny do wykonywania płyt i rzeźb. Dwadzieścia procent szamotu w mieszance gliny stanowi dobrą proporcję¹⁶.

  W tej metodzie produkcji płyt stosuje się drewnianą formę o wymiarach odpowiadających gotowym płytom. Przygotowuje się ją, przybijając cztery drewniane listwy do gładkiej, drewnianej deski. Grubość listew powinna wynosić około 2,5 centymetra, a ich wysokość od 9 do 20 milimetrów, w zależności od zakładanej grubości wykończonych płyt. Dobrze jest pokryć kawałkiem ceraty deskę podstawy przed przybiciem listew. To zapobiegnie jej paczeniu się. [...]

  Rozwałkuj kawał gliny. [...] Następnie odetnij z niego kawałek, który będzie pasował do formy, i rozwałkuj go wałkiem do ciasta. Nie prowadź wałka od brzegu do brzegu wzdłuż formy, ale zacznij od środka i wałkuj w cztery strony. [...] Pozwól płycie wyschnąć, aż nabierze twardości skóry. Następnie oddziel ją od formy, odcinając nożem wzdłuż krawędzi.

  Glinianym płytom trzeba pozwolić schnąć bardzo powoli i dlatego należy je umieścić w chłodnym miejscu. Jeżeli schną zbyt szybko pod wpływem ciepła, mają skłonność do pękania lub paczenia się. Krawędzie wysychają szybciej niż środek płyty i zwykle trzeba je od czasu do czasu zwilżać, by temu zapobiec¹⁷.

  Wykop płytki dół o głębokości od 35 do 50 centymetrów i około 1 metra kwadratowego powierzchni. Wyściel ten dół (na dnie i po bokach) gałęziami, trzciną, chrustem i tym podobnymi. Rozłóż płyty i cegły, które mają zostać wypalone, na wyściółce, tak by były gęsto ułożone, z pozostawieniem li tylko małej przestrzeni dla przepływu powietrza (możesz je ułożyć na przemian w poprzecznych warstwach) [...]. Jeżeli na dnie dołu położysz stare płyty, piec będzie jeszcze lepiej trzymać ciepło. Otwory wentylacyjne na samym spodzie z jednej strony wspomogą proces spalania. [...] Umieść nieco opału pomiędzy wypalanymi elementami i na ich stosach. Następnie podpal drewno i pozwól mu się palić powoli, gdyż do wnętrza dostaje się niewiele powietrza. Dokładaj opał, w miarę jak płomienie wychodzą ponad dołem.Kiedy cały dół wraz z zawartością rozgrzeje się do czerwoności, pozwól, by ogień stopniowo wygasł, i przykryj ogień od góry mokrymi liśćmi, łajnem lub popiołem, by utrzymać wysoką temperaturę. Kiedy ogień już wygaśnie, a żar wystygnie, możesz wyjąć płyty.