188.

...wnęki sypialne pomagają w ukształtowaniu GRUPY DZIECIĘCYCH ŁÓŻECZEK (143), WSPÓLNOTY SNU (186) oraz ŁÓŻKA MAŁŻEŃSKIEGO (187). Dzieciom służą jako ich ICH WŁASNY POKÓJ (141) — tak że nawet w najmniejszym domu nie tylko dorośli, ale i dzieci mogą mieć przynajmniej małe miejsce, które mogą nazwać własnym.

  Cenna przestrzeń otaczająca łóżko pełni jedynie funkcję dostępu do niego. Wszystkie inne funkcje — ubieranie się, praca, składowanie osobistych rzeczy, które ludzie na siłę upychają po kątach swoich sypialni — tak naprawdę wymagają własnej przestrzeni i nie są dobrze spełniane przez przestrzeń wokół łóżka.

  We wzorcu GRUPA DZIECIĘCYCH ŁÓŻECZEK (143) dowodziliśmy, że każde dziecko w rodzinie powinno mieć własną wnękę sypialną, która jest połączona ze wspólną przestrzenią zabawy. To twierdzenie odnosi się do zasady zachowania równowagi między tym, co wspólne, a tym, co prywatne. Chcemy teraz dowieść, że dla każdego z domowników jest lepiej, by jego łóżko — bez względu na to, czy stoi osobno, czy w grupie — znajdowało się w alkowie zamiast w sypialni. A to z dwóch powodów.

  Po pierwsze, wokół łóżka stojącego w sypialni tworzy się niezręczna przestrzeń, w której ludzie się ubierają, pracują, oglądają telewizję czy siedzą. Wszystkie te formy aktywności są raczej obce resztkom przestrzeni, jakie pozostały po obu stronach łóżka. Odkryliśmy, że ludzie mają trudności w przystosowaniu obszaru wokół łóżka do swoich wyobrażeń na temat przestrzeni sypialni.

  Po drugie, samo łóżko wydaje się „przytulniejsze” w przestrzeni, która jest do niego dopasowana. W naszych eksperymentach projektowych, w których nieprofesjonaliści stosowali nasze wzorce do projektowania własnych domów, zauważyliśmy dość silną chęć, by łóżko umieszczać w jego własnym zakątku, w pewnego rodzaju wydzielonej przestrzeni. Najwyraźniej ten konkretny wzorzec porusza w ludziach jakąś czułą strunę.

  Kiedy łóżko zostanie już wpasowane we właściwą dla siebie przestrzeń, pozostała część sypialni może być swobodnie ukształtowana, stosownie do towarzyszących potrzeb: siedzenia, gier i zabaw, przebierania się i przechowywania rzeczy.

  Od czego zależy przygotowanie dobrej alkowy?

  Przestronność. Wnęka sypialna nie może być za ciasna. Jej układ musi zapewniać wygodny dostęp do niej oraz możliwość swobodnego pościelenia łóżka. Jeżeli alkowa ma służyć także jako WŁASNY POKÓJ (141) dla dziecka, musi mieć kształt małego pokoju pozbawionego jednej ściany.

  Wentylacja. Alkowy przeznaczone na łóżka potrzebują świeżego powietrza. Konieczny jest przynajmniej otwór wentylacyjny z regulacją, choć lepsze byłoby okno.

  Prywatność. Ludzie będą chcieli wycofać się do alkowy i korzystać w niej z prywatności. Otwór alkowy wymaga zasłony lub jakiegoś innego zamknięcia.

  Sufit. Zgodnie z argumentami przedstawionymi we wzorcu ZRÓŻNICOWANA WYSOKOŚĆ POMIESZCZEŃ (190), łóżko jako intymna przestrzeń społeczna dla jednej lub dwóch osób wymaga nieco niższego sufitu.

  Dlatego:

  Zrób niski sufit — ZRÓŻNICOWANA WYSOKOŚĆ POMIESZCZEŃ (190). Dodaj nieco miejsca na składowanie w ścianach otaczających alkowę — GRUBE ŚCIANY (197), OTWARTE PÓŁKI (200), oraz okno w naturalnej pozycji — NATURALNE DRZWI I OKNA (221). Być może PÓŁOTWARTA ŚCIANA (193) zapewni alkowie odpowiednie oddzielenie. Tam, gdzie jest bardzo ciasno, połącz wnękę łóżkową z GARDEROBĄ (189). Każdej wnęce (nawet bardzo małej) nadaj cechy przestrzeni wewnętrznej — KSZTAŁT PRZESTRZENI WEWNĘTRZNEJ (191)...