189.

GARDEROBA*

...skoro łóżka już są umieszczone — ŁÓŻKO MAŁŻEŃSKIE (187), WNĘKA NA ŁÓŻKO (188) — można skupić uwagę na przestrzeniach związanych z ubraniem. Są to zarówno szafy, gdzie ludzie trzymają swoje stroje, jak i miejsca służące do przebierania się. Obszar przeznaczony do ubierania się może także pomóc w ukształtowaniu POKOJU KĄPIELOWEGO (144).

***

Nie ma potrzeby, aby ubieranie się i rozbieranie, przechowywanie ubrań w szafach lub rozkładanie ich na wierzchu miało stanowić element jakiegoś szerszego zespołu czynności. Przeciwnie, funkcje te wręcz zakłócają inne, gdyż są tak dalece „same dla siebie”, że wymagają skoncentrowanej, jednofunkcyjnej przestrzeni.

We wzorcu WNĘKA NA ŁÓŻKO (188) stwierdziliśmy, że zrealizowanie pomysłu sypialni jako pokoju oznacza powstanie straconej, niewykorzystanej przestrzeni wokół łóżka. Przedstawiony tutaj wzorzec wzmacnia przekonanie o tym, że „sypialnie” w ich obecnej formie nie są czymś, co warto by mieć w domu. Oto argumenty:

1. Ubrania porozkładane dookoła tworzą bałagan; mogą zajmować dużo miejsca; wymagają odrębnej przestrzeni. Pomieszczenie do ubierania się może być przeznaczone dla jednej osoby lub wspólne dla pary. Ważne, żeby było zorganizowane jako przestrzeń, gdzie można wygodnie przechowywać ubrania i przebierać się. Kiedy nie ma takiej przestrzeni, cała sypialnia jest potencjalnie garderobą, co grozi zniszczeniem jej integralności jako pokoju. Sypialnia staje się raczej wielką szafą, którą trzeba utrzymywać w porządku, niż pomieszczeniem, w którym można przebywać i odpoczywać.

2. Ludzie chcą zachować prywatność w trakcie przebierania się, nawet jeżeli są blisko związani z osobami, z którymi mieszkają. Nawet w grupowych szatniach z indywidualnymi szafkami odwracają się do innych plecami, kiedy zmieniają ubrania. To sugeruje, że przestrzeń do przebierania się po winna zapewniać prywatność. Kiedyś służyły do tego celu staromodne parawany w garderobie teatralnej czy w buduarze; tworzyły półprywatną przestrzeń do przebierania się.

3. Chwila ubierania się, wykonywania owej szczególnej czynności, jest w naturalny sposób przełomowym momentem dnia. To chwila, kiedy ludzie myślą o tym, co ich czeka w nadchodzących godzinach, lub relaksują się pod koniec dnia i przygotowują do snu. Jeżeli temu przejściowemu charakterowi przebierania się poświęcić nieco więcej uwagi, to wydaje się oczywiste, że można tak ukształtować przestrzeń służącą do przebierania, by podkreślała ów charakter. Na przykład, dobre miejsce ubierania się będzie miało piękne naturalne światło. Oznacza to, że zaprojektowanie garderoby wymaga tyle samo namysłu, co zaplanowanie innych pomieszczeń — zobacz na przykład ŚWIATŁO Z DWÓCH STRON W KAŻDYM POKOJU (159).

4. Przestrzeń przeznaczona do przebierania się powinna być wystarczająco duża, by swobodnie można było wyciągnąć ręce i się obrócić. To oznacza 180—210 centymetrów wolnej przestrzeni. Musi się tam także znaleźć około 180 centymetrów długości na wieszanie ubrań, tyleż samo na otwarte półki oraz na kilka szuflad dla każdej osoby. To są dane przybliżone. Zmierz własną szafę i półki, pomyśl, czego naprawdę potrzebujesz, i dokonaj oszacowań.

Dlatego:

Zapewnij każdej osobie garderobę — prywatną lub wspólną — umiejscowioną między łóżkiem a łazienką. Niech będzie na tyle duża, żeby jej przestrzeń wolna miała co najmniej 180 cm średnicy; przestrzeń na wieszaki ok. 180 cm bieżących długości, a otwarte półki — kolejne 180 cm; ponadto niech znajdą się tam dwie lub trzy szuflady i lustro.

***

Umieść każdą garderobę tak, by wpadało do niej dużo naturalnego światła ŚWIATŁO Z DWÓCH STRON W KAŻDYM POKOJU (159). Wykorzystaj GRUBE ŚCIANY (197), SZAFY MIĘDZY POKOJAMI (198) i OTWARTE PÓŁKI (200), by ukształtować ściany garderoby. Umieść szeroką półkę wzdłuż krawędzi — PÓŁKA NA WYSOKOŚCI PASA (201). Szczegóły dotyczące kształtu pomieszczenia znajdziesz we wzorcu KSZTAŁT PRZESTRZENI WEWNĘTRZNEJ (191)...