102.

...zadaniem tego wzorca jest rozwłnłęcłe wzorca STREFY RUCHU (98), w którym opisaliśmy serię obszarów w dużym budynku lub zespole budynków, z głównym wejściem lub bramą do każdego obszaru i zbiorem mniejszych drzwi, bram i przejść prowadzących z każdego obszaru. Ten wzorzec opisuje relacje między tymi „pomniejszymi” wejściami.

  W trakcie pracy w Centrum napotkaliśmy i sformułowaliśmy kilka różnych wersji tego wzorca. Żeby wyjaśnić ogólny problem, opiszemy je po kolei, a następnie sformułujemy ogólną regułę.

  1. W naszym projekcie centrum oferującego wiele różnych usług nazwaliśmy ten wzorzec „Przegląd Usług”. Odkryliśmy, że ludzie mogli się zorientować i zobaczyć, co właściwie budynek ma do zaoferowania, kiedy różne usługi zostały rozłożone na planie podkowy, tak że były bezpośrednio widoczne od progu wejścia do budynku⁸.

  2. Inna wersja wzorca, którą nazwaliśmy „Węzły recepcyjne”, została zastosowana w projektach klinik zdrowia psychicznego. Zaplanowaliśmy w tym wypadku jedno wyraźnie określone główne wejście i dobrze widoczną główną recepcję, która znajdowała się w ramach tego wejścia. Każdy „następny” punkt recepcyjny był widoczny po dojściu do poprzedzającego. Dzięki temu układowi pacjent, nierzadko przestraszony lub zdezorientowany, mógł pytać o drogę pracowników recepcji, którzy kierowali go do następnego, widocznego recepcjonisty na trasie wiodącej do celu.

  3. W naszym projekcie przebudowy zespołu ratusza w Berkeley skorzystaliśmy z kolejnej wersji tego wzorca. W wewnętrznych ulicach pasażu wejścia do każdego z biur zostały wykonane w podobny sposób — wszystkie były nieco wybrzuszone w stronę ulicy, aby ludzie mogli się bez trudu zorientować w powstałej w ten sposób rodzinie wejść.

  4. Kolejny raz użyliśmy tego wzorca dla domów ustawionych tak, by tworzyły grupę. W jednym wypadku zgromadziliśmy różne wejścia do domów razem, aby każde było dobrze widoczne z pozostałych, i ponownie nadaliśmy każdemu z nich podobną formę.

  We wszystkich powyższych przykładach występuje ten sam problem centralny. Osoba szukająca jednego wejścia spośród kilku, a nieznająca drogi, musi je w prosty sposób rozpoznać. Mogą jej pomóc na przykład następujące wskazówki: „te niebieskie drzwi”, „te, przy których rośnie krzak mimozy”, „te oznaczone dużym numerem 18” czy „te ostatnie po prawej, zaraz za rogiem”. Ale w każdym przypadku identyfikacja określonych drzwi ma sens jedynie wtedy, gdy wszystkie potencjalne wejścia mogą najpierw zostać zauważone i zrozumiane jako zbiór. Wówczas można bez świadomego wysiłku wybrać to jedno, właściwe wejście.

  Dlatego:

  Niech wejście będzie wyraźne i łatwe do zauważenia GŁÓWNE WEJŚCIE (110). Gdy wejścia prowadzą do strefy prywatnej, do domów i tym podobnych miejsc, stwórz przestrzeń przejściową między publiczną ulicą a wnętrzem — WEJŚCIE STOPNIOWANE (112). Niech samo wejście będzie pomieszczeniem, które „siedzi okrakiem” na linii ściany i jest w ten sposób zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, jawiąc się jako wypukła forma, zadaszona i osłonięta przed deszczem i słońcem — POMIESZCZENIE WEJŚCIOWE (130). Jeśli chodzi o wejście z wewnętrznego pasażu do biura, zaprojektuj recepcję jako część pomieszczenia wejściowego — RECEPCJA WITA CIĘ (149)...