77.

...jak już wspominaliśmy, każda para powinna stać się częścią grupowego gospodarstwa domowego — RODZINA (75). Jeśli nie można tego osiągnąć, staraj się budować dom dla pary w taki sposób, żeby łączył się z innymi domami rodzinnymi, tworząc zaczątek grupowego gospodarstwa domowego lub, jeśli to niemożliwe, aby dawał początek GRUPIE DOMÓW (37).

  Przeanalizujmy następujące kwestie:

  1. To oczywiste, że dwoje ludzi potrzebuje miejsca, gdzie może być razem, czy to tylko ze sobą, czy z przyjaciółmi. Tę przestrzeń wypełniają czynności wykonywane wspólnie.

  2. Jest jednak równie oczywiste, że partnerzy pragną zachować własną indywidualność, być ze sobą bez poddawania się tożsamości drugiego i bez roztapiania się w tożsamości pary. Dla realizowania tej potrzeby każde z nich wymaga odpowiedniej przestrzeni.

  Jest zatem bardzo ważne, żeby mały dom był nie tylko miejscem, w którym dwoje ludzi może być razem, ale także w którym od czasu do czasu każde z nich będzie mogło się swobodnie odseparować, nie wywołując u partnera poczucia opuszczenia i przykrości. Muszą tam więc być dwa nieduże miejsca — pokoje, alkowy lub kąty pokoju odgrodzone półkami czy ścianką — które będą wyraźnie postrzegane jako prywatne terytoria, gdzie każdy z partnerów może zachować swoją osobowość i realizować własne zamierzenia.

  Mimo to problem wyważenia prywatności w życiu pary to bardzo delikatna kwestia. Nawet gdy każdy z partnerów ma niewielkie miejsce dla siebie, subtelnie powiązane z domem, czasami któryś z nich może się czuć opuszczony. Jesteśmy przekonani o tym, że rozwiązanie zaproponowane w tym wzorcu jest pomocne, jednak problem izolacji nie zostanie rozwiązany dopóty, dopóki para nie nawiąże z innymi dorosłymi bliskich relacji sąsiedzkich, podobnych do relacji rodzinnych. Wówczas gdy jeden z partnerów będzie chciał pobyć sam, drugi może znaleźć w pobliżu towarzystwo innych ludzi. Ten pomysł i jego fizyczne implikacje dokładniej omówiono we wzorcu RODZINA (75).

  Gdy tylko zostaje zaspokojona potrzeba wycofania się, rodzi się dla pary również prawdziwa sposobność do bycia razem. Wtedy dom może się stać miejscem, gdzie zaistnieje prawdziwa intymność, prawdziwa więź między dwojgiem ludzi.

  Musimy wspomnieć o jeszcze jednym problemie, dotyczącym właśnie domu dla dwojga. W pierwszych latach wspólnego życia, gdy ludzie dopiero się poznają i szukają odpowiedzi na pytanie, czy ich związek ma przed sobą przyszłość, ewolucja domu odgrywa bardzo istotną rolę. Ulepszanie i urządzanie domu, jego rozbudowa pozwalają poznać się wzajemnie i ujawnić konflikty, dają również szanse, jak chyba żadne inne zajęcie, na wypracowanie konkretnych rozwiązań i rozwoju związku. Para powinna więc raczej znaleźć miejsce, które może stopniowo zmieniać z biegiem lat, a nie od razu zbudować lub kupić sobie dom „marzeń”. Doświadczenia płynące z wprowadzania prostych zmian w domu i dostrajania go do wspólnego życia są wodą na młyn własnego rozwoju dwojga ludzi. Dlatego najlepiej jest zacząć od czegoś małego, zostawiając dużo miejsca dla wzrostu i zmian.

  Dlatego:

  Traktuj dom jako wyraźną część terytorium, będącą w pewien sposób własnością użytkowników — TWÓJ WŁASNY DOM (79). Zaplanuj wspólną przestrzeń zgodnie ze wzorcem DOMENA PARY (136) i daj obu osobom ich własny, indywidualny świat, gdzie mogą pozostawać sami — WŁASNY POKÓJ (141)...