4.

...ten wzorzec wspomaga NIEZALEŻNE REGIONY (1), przyczyniając się do ich większej samowystarczalności rolniczej, oraz niemal automatycznie tworzy PASY MIEJSKIE I PASY WIEJSKIE (3), chroniąc tereny rolnicze znajdujące się między obszarami miejskimi. Właściwie jednak które tereny powinny być pod ochroną, a które można zabudować?

  Od kilku lat przedmieścia rozrastają się wszędzie, zarówno na terenach rolniczych, jak i innych. Pochłaniają ograniczone zasoby gruntów rolnych i na domiar złego raz na zawsze wykluczają możliwość uprawy ziemi w pobliżu miast. Wiemy jednak, dzięki argumentom przytoczonym we wzorcu PASY MIEJSKIE I PASY WIEJSKIE (3), że obecność otwartych terenów rolniczych w pobliżu miejsc, w których mieszkają ludzie, jest bardzo ważna. A skoro grunty orne, które mogą być wykorzystane w rolnictwie, leżą przede wszystkim w dolinach, ważne jest, żeby dna dolin znajdujące się wewnątrz proponowanych przez nas regionów zurbanizowanych pozostały nietknięte i były przeznaczone pod uprawę roli.

  Najlepsza znana nam analiza tego zagadnienia została wykonana przez Iana McHarga¹². Tenże autor w Plan for the Valleys opisuje, w jaki sposób rozwój miast może ominąć doliny i zostać skierowany na stoki wzgórz i płaskowyże¹³. Istnieje co najmniej kilka praktycznych sposobów wdrażania w życie tego wzorca, co jest dodatkowym argumentem potwierdzającym jego słuszność¹⁴.

  Dlatego:

  Pilnuj, aby miasta rozwijały się wzdłuż grzbietów wzgórz i na ich stokach — PASY MIEJSKIE I PASY WIEJSKIE (3). Natomiast w dolinach posiadanie ziemi traktuj jako formę zarządzania terenem, która obejmuje podstawowe obowiązki i odpowiedzialność ekologiczną — KRAJOBRAZ WIEJSKI (7)...