246.

...dwa wcześniej omówione wzorce — ŚCIEŻKA POD TRELIAŻEM (174) i PRZEFILTROWANE ŚWIATŁO (238) można wzmocnić pnączami wokół budynku.

  Nie ulega wątpliwości, że budynki obrośnięte różami, winoroślą i wiciokrzewem mają dla nas większe znaczenie niż budynki, których ściany są puste i nagie. To wystarczający powód, by zasadzić dzikie powojniki wokół budynku, by zbudować skrzynki, aby umożliwić roślinom rozwój na wyższych piętrach, i wykonać ramy i treliaże, po których rośliny mogą się piąć.

  Można wyobrazić sobie cztery sposoby funkcjonalnego uzasadnienia tej intuicji.

  1. Argumentem, zgodnym z innymi w tej książce, jest to, że rośliny pnące tworzą łagodne przejście między tym, co zbudował człowiek, a naturą. Na swój sposób zacierają granice między jednym a drugim.

  2. Jakość światła. Kiedy rośliny rosną wokół otworów w budynku, wprowadzają do wnętrza szczególny rodzaj przefiltrowanego światła. To światło jest miękkie, redukuje blask i ostre cienie — PRZEFILTROWANE ŚWIATŁO (238).

  3. Zmysł dotyku. Pnące się ku górze i zwisające rośliny nadają ścianom zewnętrznym gęstą i subtelną fakturę. Można ją wprawdzie osiągnąć za pomocą materiałów budowlanych, ale ta, która powstaje dzięki winorośli rosnącej na ścianie czy oplatającej okapy galerii, jest wyjątkowo piękna. Wówczas faktura zaprasza, by jej dotknąć i ją powąchać, by zerwać liść. Być może najważniejsze jest to, że wygląd pnączy wciąż się zmienia; subtelnie z dnia na dzień, w miarę jak działają na nie słońce i wiatr; i bardzo znacznie w zależności od pory roku.

  4. Pielęgnowanie roślin. Kiedy rośliny i kwiaty są zadbane i zdrowe, rosnąc wokół okien i zwieszając się w dół ze skrzynek na wyższych piętrach, sprawiają, że ulica staje się przyjemnym miejscem. Wskazują na istnienie w budynkach ustabilizowanego porządku społecznego. Właśnie dlatego lubimy chodzić takimi ulicami, bo czujemy się tam jak w domu. To tak jakby rośliny były darem od ludzi wewnątrz dla ludzi znajdujących się na ulicy.

  Dlatego: